اگر کسانی را در دور و اطراف خود می‌شناسید که دچار بیماری پارکینسون شده است، این مقاله برای شما نوشته شده تا علایم را بشناسید و بیشتر با این بیماری آشنا شوید و ناتوانی‌هایی که بر اثر این بیماری ایجاد می‌شود را بدانید و اینکه چه کارهایی می‌توانید انجام دهید و پزشکان چه درمانهایی را برای درمان به کار می‌برند.
افراد مبتلا ممکن است در مقایسه با افراد سالم در همان گروه سنی، طول عمر کمی کوتاه‌تر داشته باشند. طبق گفته بنیاد تحقیقات پارکینسون، بیماران معمولاً علائم پارکینسون را در حدود 60 سالگی شروع می کنند و بسیاری از آنها بین 10 تا 20 سال پس از تشخیص زندگی می کنند. برای اطلاع کافی از پزشکان متخصص این حوزه به سایت دارو و درمان مراجعه کنید.
این بیماری سیستم عصبی را درگیر می‌سازد و با علایم و نشانه‌هایی همراه است.
یکی از مهمترین علایم عبارتند از:
کند شدن حرکات ، سفت شدن(دستها و پاها سفت و سنگین احساس می‌شوند.)
لرزش دستها و پاها در هنگام استراحت.
اختلال در وضعیت طبیعی بدن (گردن و تنه بیمار به حالت خمیده قرار گرفته و دستها در هنگام راه رفتن، حرکت عادی خود را انجام نمی‌دهند.)
این بیماری معمولا در دهه 50 یا 60 زندگی ایجاد می‌شود و بطور معمول بیماری پیشرفت میکند و بدتر می‌شود.
بیماری پارکینسون به ندرت باعث می‌شود که طول عمرفرد بطور قابل توجهی کمتر از حد معمول شود.
در مراحل پیشرفته بیماری پارکینسون، لرزش، کند شدن و سفتی حرکات ممکن است هر دو دست و هر دو پا را گرفتار کند، صحبت‌های بیمار نا مشخص و بریده بریده شود، بدن به حالت خمیده درآمده و قدمهای فرد خیلی کوتاه و دشوار شده و فرد مستعد زمین خوردن شود.
تشخیص بیماری پارکینسون بر اساس علایم و نشانه‌هایی است که پزشک در طی معاینه به آنها پی می‌برد.
آزمایش خون و عکسبرداری با اشعه ایکس معمولا لازم نیستند و روشهای اختصاصی مثل انجام سی تی اسکن یا ام ارآی (MRI) عموما در این موارد مفید واقع نمی‌شوند.
مردان و زنان بطور مساوی به پارکینسون مبتلا می‌شوند و به ندرت این بیماری از طریق ارثی و ژنتیکی منتقل می‌شود.
درمان پارکینسون با این هدف انجام می‌شود که تا آنجا که ممکن است علایم و مشکلات بیمار از بین رفته و تسکین یابد.
در حال حاضر هنوز دارویی پیدا نشده است که بتواند بیماری پارکینسون را معالجه نماید و یا اینکه از پیشرفت آن جلوگیری کند.
داروهایی که در حال حاضر برای این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرند با جایگزینی مواد شیمیایی ضروری در مغز مثل دوپامین، باعث می‌شوند که علایم و مشکلات بیمار تسکین یابد.
در درمان دارویی بیماری پارکینسون باید به نکاتی توجه نمود:
درمان دارویی در هر فردی باید بر اساس نیاز همان فرد انجام شود.
در بیماری پارکینسون، کافی نیست که بیمار را در یک جدول درمانی خاص قرار داده و مثلا تعیین کنیم که همیشه از این دارو روزی سه بار بخور!
معمولا در مواجهه با علایم خفیف، دارویی تجویز نمی‌شود.
در درمان بیماران مبتلا به پارکینسون نباید فقط به درمان دارویی اکتفا نمود.
اقدامات فعال و موثری از طرف خود بیمار و اطرافیانش باید صورت پذیرد و از تخصص پزشکان، فیزیوتراپ‌ها و متخصصین کار درمانی برای کمک به این بیماران باید استفاده نمود.
ایجاد یک رژیم غذایی خاص برای بیماران مبتلا به پارکینسون از زمانی مطرح شد که مشخص گردید که رژیم غذایی افراد می‌تواند با میزان موثر بودن لوودوپا تداخل نماید.
راهنمایی‌های عملی برای یک رژیم غذایی متعادل در بیماری پارکینسون
از یک رژیم غذایی پیروی نمایید که دارای تمام گروههای غذایی باشد.
به ازای هر گرم از وزن بدن باید 25 تا 30 کالری مصرف شود. اگر حرکات غیر ارادی و دیس کینزی وجود دارد، برای پیشگیری از کاهش وزن باید کالری‌های بیشتری مصرف نمود. هر هفته وزن خود را کنترل نمایید.
بهترین نشانه این که تغذیه تان خوب نمی‌باشد آن است که وزنتان کاهش یابد.
در کنترل یبوست و پیشگیری از بیمار روده‌ای، مصرف مقادیر کافی فیبر و مایعات از اهمیت زیادی برخوردار است.فیبرها را می‌توان در غلات سبوس‌دار، میوه‌ها و سبزیجات پیدا نمود.
روزانه 6 تا 8 لیوان آب بنوشید.
سعی نمایید که رژیم غذایی‌تان کمتر چربی‌های اشباع شده و کلسترول داشته باشد.
مصرف کلسترول باید تقریبا روزی 300 میلی گرم باشد.
اگر لازم است که کالری رژیم غذایی تان افزایش پیدا نماید این افزایش را از طریق مصرف کربوهیدراتهای کمپلکس و چربی‌های غیراشباع انجام دهید.
مصرف زیاد ویتامین C و E به امید اینکه جلوی پیشرفت بیماری پارکینسون را بگیرد می‌تواند باعث بروز مشکلاتی شود، گرچه هنوز معلوم نیست که مصرف زیاد این ویتامینها بتواند تاثیری روی پارکینسون بگذارد.
بیشتر بدانید:
ویتامین ب 6 یا همان پیریدوکسین اگر روزی کمتر از 2 میلی گرم خورده شود مشکلی در تداخل دارویی ایجاد نمی‌کند.
عوامل عصبی و روانی در تمام بیماریهای انسان نقش دارند
اثر اضطراب ها و بی خوابی‌ها در بدتر شدن درد حتی در موارد جزئی مثل دندان درد برای همگان شناخته شده است. اثرات بدی که نگرانی ها و اضطراب‌ها در مورد علایم هر بیماری در افراد ایجاد می کند می‌تواند بسیار مهم باشد.
در مورد پارکینسون واضح ترین آن می‌تواند ، اضطراب و افسردگی باشد که به خاطر‌علایم فیزیکی بیماری و ناتوانی‌هایی که در فرد ایجاد میکند بروز می‌نماید.
لرزش و کند شدن حرکات باعث می‌شوند که فرد در اجتماع، خجالت بکشد. راه رفتن غیرطبیعی، زمین خوردن و اشکال در صحبت کردن می‌توانند همچنین باعث خجالت فرد شوند.
بعد از چند سال و در مراحل پیشرفته تر بیماری، ناتوانی‌های جسمی می‌توانند شدید شده و فعالیت افراد را محدود نمایند.
در چنین مواردی تعجبی ندارد که این بیماران احساس نا امیدی و افسردگی نمایند، بخصوص در مورد میزان اتکایشان به سایر افراد.
ترس از آینده می تواند به سایر نگرانی‌های آنها اضافه شود.
تمام انواع این داروها ممکن است باعث بروز گیجی و توهم شوند.
شایع‌ترین این داروها، از گروه داروهای آنتی کلینرژیک هستند مانند داروی آرتان، اما داروهای دیگری مثل بروموکریپتین، لوودوپا، سین مت و مادوپار نیز می توانند باعث بروز چنین مشکلاتی شوند.
اگر به تازگی تشخیص بیماری پارکینسون را در شما داده اند به اختمال زیاد اکنون احساس ناامیدی و افسردگی می‌کنید.
شما تصویر خود را درآینه چنین می‌بینید:
یک شخص پیرکه در هنگام راه رفتن پای خود را روی زمین می‌کشد، پشتش خمیده است، با صندلی چرخدار اینطرف و آنطرف می‌رود و تمام نیازهای روزمره اش را باید خانواده و دوستانش برایش انجام دهند.
البته این احساسها عادی و شایع می‌باشند اما در بسیاری از موارد غیرمنصفانه هستند زیرا اتفاقات دیگری ممکن است رخ دهد.
افکار مثبت داشته باشید
مهم است که وضعیت خود را کنترل کنید و بدانید همیشه تمام عوامل در یک شخص بروز نمی‌کند و این وضعیت به این موضوع بستگی دارد که در چه سنی علایم پارکینسون در شما شروع شده است
برای تعیین اینکه بیماری پارکینسون چقدر مشکل برای فرد ایجاد میکند مشخص نمودن اثرات درمانی بی‌اندازه اهمیت دارند.
معمولا نتایجی که از درمان پارکینسون برای چند سال به دست می‌ایند خیلی خوشحال کننده هستند.
برای ارزیابی اینکه درمان چقدر موثر واقع شده است و یا اینکه بیماری در چه مرحله ای قرار دارد، لازم است که مشکلات اصلی بیمار، علایم، نشانه ها، و ناتوانی های او را ثبت نماییم.
این کار توسط پزشک انجام می‌شود.
به غیر از تجویز دارو برای بیماران مبتلا ، کارهای بیشتری نیز می‌توان انجام داد.
فیزیوتراپی دارای منافع ویژه ای برای بعضی از مشکلات خاص می‌باشد.
اکثر افراد در مراحل اول بیماری پارکینسون می‌توانند روزی 2 یا 3 کیلومتر و گاهی اوقات بیشتر راه بروند.
متخصصین گفتار درمانی می‌توانند با انجام آموزشهایی در صحبت کردن، به میزان زیادی باعث شوند که حرف زدن بیمار اصلاح شود.
لوودوپا
لوودوپا- سی (سین مت)
لوودوپا- بی (مادوپار)
سلجیلین و روپینیرول
ما در این متن قصد داریم تا ضمن اشاره به توصیه های مهم برای ترمیم آسیب و جوانسازی پوست در ف ...
متخصصان سلامت روان نکات خود را برای تغییرات ساده با مزایای بزرگ به اشتراک می گذارند. &nbs ...
در اولین ویزیت ، نفرولوژیست شما اطلاعاتی را از شما جمع آوری می کند. او سابقه پزشکی شما را ...
برای بسیاری از افرادی که در زندگی مشترک خود از عدم اعتماد طرف مقابل رنج می برند بسیار مهم ...
