گروه بهداشت و درمان، یک گروه عظیم است که هزاران نفر را در طیف های مختلفی به کار گرفته است . بنابراین باید روش های مفیدی را برای استخدام در این حوزه به کار بندد. که هر چه این سیستم افراد مناسبتر این این حوزه را انتخاب کند ، باعث افزایش بهروری در ارائه بهتر خدمات و درمان به بیماران می شود.
در استخدام نیرو های پزشکی و کادر درمان که شامل پزشک ، پرستار، بهیار و .... می باشد باید بسیارتوجه کرد و باید به نکاتی مهمی توجه داشت، تا بهترین نیرو را انتخاب کرد. چون صرف داشتن یکی از مدارک پزشکی توجیه نمی کند ، که آیا آن شخص برای آن کار مناسب است یا نه چون بعضی از مشاغل این رشته مانند پزشکی به دلیل اینکه به دنبال درآمد خوب در این رشته هستند. این فکر را منتقل کند که این شغل علاوه بر این اینکه یک کار خوب است، یک منبع درآمد عالی است و به دیگر شرایط توجه نمی کنند که آیا روحیات آن ها متناسب با این شغل است یا نه ، چون این مشاغل علاوه بر دانش، و مهارت های فردی و حرفه ایی ، به ویژگی های روحی و روانی و شخصیتی خاصی احتیاج دارد. البته به دلیل حساس بودن این مشاغل و ارتباط مستقیم با سلامت جامعه علاوه بر اینکه باید افراد قوی وارد این حوزه شوند ولی نباید فراموش کرد که باید انگیزه های رفاهی و معیشتی این گروه مورد توجه نظام سلامت و یا در بخش خصوصی مورد توجه کار فرما قرار گیرد.
توجه به ویژگی های فردی روحی در استخدام این مشاغل مفید است به طور مثال یک پزشک باید چه ویژگی هایی را داشته باشد تا بتواند به عنوان کادر درمان به درمان بیماران بپردازد؟
کسی که مدرک پزشکی دارد احتمالا هوش بالایی دارد، که توانسته این دوره را بگذراند تمام کلاس ها و درس های خود را به خوبی فرا گرفته که دارای چنین مدرکی شده است ولی به دلیل حساسیت این مشاغل فقط مدرک و هوش بالا نمی تواند موثر باشد، هوش بالا باید بادقت و ریز بینی همراه باشد تا بتواند به درمان بیمار بپردازد. اگر هوش بالایی دارد ولی توجه و ریز بینی و توجه به نکات ریز نداشته باشد برای این شغل مناسب نیست
فردی با انگیزه باشد و پر انرژی و پر تلاش و بااشتیاق باشد و به طور کلی شغلش را دوست داشته باشد
افرادی که وارد شغل پزشکی و پرستاری و مشاغل وابسته به درمان می شوند باید حس انسان دوستانه قوی داشته باشند حتی بیشتر از مشاغل دیگر این حس رو در خود تقویت کنند چون تا انسان ها را دوست نداشته باشی نمی توانی درد و رنج آنان را دریابی.
داشتن ذهنی چند بعدی و همه جانبه ، لازمه کار پزشکی و مشاغل وابسته به آن است. کسی که با بیمار سر و کار دارد باید بتواند اعضای بدن و بیماری ها را تجسم کند و بتواند خیلی موارد را به هم مرتبط کند.
یک پزشک باید روابط عمومی خوبی داشته باشد ، تا بتواند با بیمار ارتباط برقرار کرده و شرح حال بیمار را بگیرد، ارتباط با بیمار و گرفتن شرح حال آن و وادار به صحبت کردن بیمار یکی از استعداد های پزشک است. کلا یک پزشک باید شخصی برون گرا باشد تا بیمار را مجبور به صحبت کند.
یک پزشک باید درک قوی از مسائل پیچیده داشته باشد.
منطقی فکر کند و بیشتر از احساس به منطق خود توجه داشته باشد.
قدرت کشف وشهود داشته باشد. این قدرت در طول تاریخ باعث کشف مسائل مخفی از جهان شده است حال یک پزشک باید چنین ویژگی را داشته باشد .
شخصی که وارد مادر درمان می شود باید توانایی کار با گروه درمان را داشته باشد
چون پروسه درمان بیمار در بیمارستان ها از بالاترین مقام تا پایین ترین آن نیاز به همکاری گروهی است از همکاری جمله آزمایشگاه ، رادیو لوژی ، ه
پزشک با پرستار با بهیار و کلیه کادر درمان باید به صورت یک گروه واحد شوند تا بتوانند یک بیمار را مداوا کنند و هر شخصی وارد حوزه درمان می شود باید قابلیت این را داشته باشد که از اشخاص دیگر نظر خواهی کند و خود رای نباشد تا بتواند نظرات مخالف خود را شنیده مورد توجه قرار دهد.
سختکوش و پر تلاش باشد و پروسه درمان بیمار را رها نکند.
یک پزشک باید انگیزه این را داشته باشد تا همیشه خود را به روز نگه دارد تا با راهکار های جدید درمان آشنا شود و این از طریق مطالعه و شرکت در سمینار های مختلف میسر می شود
یک کسی که به عنوان پرستار مشغول به کار می شود علاوه بر مدرک پرستاری باید توانایی های عملی دیگری را به نحو احسنت داشته باشد شامل رگ گیری ، بخیه زدن، نسخه خوانی، تهیه نوار قلب و .... و علاوه بر این پرستاری فقط مسئول گرفتن فشار خون و تزریقات نیست بلکه یکی از مهمترین مشاغل پزشکی است و جنبه حمایتی روحی و جسمی کادر درمان را دارد را بر عهده دارد.
یکی از ویژگی های این شغل دلسوز بودن و حس انسان دوستانه آن است یک پرستار باید با حوصله و صبور و مهربان باشد بتواند بتواند با بیمار ارتباط کلامی بر قرار کند
بتواند در هر شرایطی آرامش خود را حفظ کند و تصمیم گیری سریع داشته باشد
علاقه داشته باشد به انسان ها کمک کند
ابتدا نیرویی که میخواهیم استخدام کنیم ، باید بار علمی قابل قبولی داشته باشد . چون نیروهای پزشکی مستقیما با سلامت مردم سر و کار دارند، نباید هیچ گونه اغماضی در استخدام این افراد در نظر گرفت. هرچه بار علمی شخص قوی تر و مدارک تحصیلی قابل قبول تری داشته باشد ، نیروی مناسبتری است. علاوه بر مدرک تحصیلی شرکت در سمینار ها و آشنایی با طب روز بسیار مهم است. دوره هایی عملی که این افراد نیز گذرانده اند بسیار مفید است. چون هرچه تجربه عملی بالاتری داشته باشند بهتر در موقعیت های بحران عمل می کنند .
تجربه کاری یک آیتم بسیار مهم و مفید در استخدام های گروه پزشکی است . چون هر اندازه تجربه بیشتر باشد امکان خطا در شخص کمتر می شود به خصوص در شغل پزشکی و پرستاری که کار به صورت عملی نمود پیدا می کند.
هر اندازه اعتماد به نفس شخص بیشتر باشد یعنی به خود بیشتر ایمان و اعتقاد دارد و او باور دارد که می تواند از پس کار برآید
هر چه متقاضی مهارت بیشتر از سایرین داشته باشد برای این مشاغل مناسبتر است یعنی علاوه بر تجربه و مدرک تحصیلی فعالیت های جدیدی که برای آن شغل تکمیل کننده باشد
در فرم استخدام علاوه بر سوالات عمومی مانند سن و مدرک تحصیلی و سابقه ، اگر سوالات به صورت فرم استخدامی باشد که می شود این سوالات به صورت شبه آزمونی برگزار کند تا عیار علمی شخص مشخص شود یا اگر برای کارفرما میسر باشد در مصاحبه حضوری که از اشخاصی استفاده کند که در آن ردیف شغلی اطلاعات کافی داشته باشد که بتواند سولات تخصصی از متقاضی آن شغل بپرسد، بسیار مفید است.
این سوال پرسیده می شود نه اینکه کسی نباید اشتباه کند ، البته که در مشاغل پزشکی باید خطا و اشتباه به صفر برسد و جواب آن از طرف فرد صداقت آن فرد را مشخص می کند که می تواند اشتباهش را بپذیرد یا پنهان کاری می کند. یا در برابر این مشکل چه واکنشی از خود نشان داده است.
جواب به این سوال مخصوصا برای مشاغلی مانند پرستاری که توجه به بیمار یکی از ویژگی های این شغل است بسیار مهم است.
یکی از سوالات اینکه چکونه احساسات خود را کنترل می کند یعنی چگونه از یک بیماربه یک بیمار دیگر رفتار می کند و بعد به خانه نزد خانواده خود بر میگیرد .
جواب به این سوال هوش هیجانی فرد را مشخص می کند .
جواب به این سوال می تواند مشخص کند این فرد در موقعیت های بحران زا و استرسی چگونه رفتار می کند.
آیا می تواند زمانی را که تحت شرایط استرس زا بوده و خوب کار کرده است را مثال بزند؟
جواب به این سوال مشخص می کند که این شخص چقدر می تواند با محیط کاری خود را وفق دهد . جنبه های منفی را به مثبت تبدیل کند و چقدر مهارت حل مسئله دارد که مثلا فرد از یک رفتار در محیط کار متنفر است ولی چگونه می تواند آن را حل و فصل کند.
به غیر از سولات عمومی که می توان از متقاضی پرسید در مورد دستمزد و انتظاری که از آن شغل برای خود دارد می توان خلاقیت داشت و نکاتی تازه ای در در جلسه مصاحبه امتحان کرد مثلا:عمدا متقاضی را در موقعیت های استرس زا گذاشته تا واکنش او را بررسی کرد یا می توان از متقاضی خواست تست مختلف شخصیتی مشاغل را در جلسه حضوری انجام دهد.
