اکثر بیمارستانها هنگام ورود به بیمارستان برای زایمان می‌پرسند آیا پزشک متخصص اطفال دارید؟ اولین معاینه نوزادان ممکن است با پزشک متخصص اطفال بیمارستان یا متخصص اطفال مورد نظر شما انجام شود. جالب است بدانید که در کشورهای ختلف سیاست‌هایی برای درمان کودکان تا سنینی مشخص جوانی، تحت نظر متخصصان کودکان و اطفال وجود دارد. قبلاً بقراط، ارسطو، سلسوس، سورانوس و جالینوس تفاوت موجودات در حال رشد و بالغ شدن را درک کرده بودند که درمان‌های مختلفی را برای افراد در سنین مختلف ضروری دانسته اند. برخی از قدیمی‌ترین آثار طب اطفال را می‌توان در هند باستان یافت که پزشکان کومارا برتیا نامیده می‌شدند. اما پزشک سوئدی نیلز روزن فون روزنشتاین، بنیانگذار اطفال مدرن به عنوان یک تخصص پزشکی در نظر گرفته می‌شود.
اگر نوزادان شما زود به دنیا بیایند، احتمالاً به بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان یا NICU می‌روند. پزشکان و پرستاران فوق تخصص NICU از نوزادان شما مراقبت می‌کنند و سلامتی آن‌ها را تا زمانی که رشد کافی برای بازگشت به خانه ندارند، کنترل می‌کنند. سوابق بستری نوزادان در بیمارستان به پزشک متخصص اطفال داده می‌شود. ۴۸ تا ۷۲ ساعت پس از ترخیص از بیمارستان، متخصص اطفال و کودکان، نوزادان را ویزیت می‌کنند. اگر نوزادان شما نیاز به مراقبت‌های تخصصی‌تری داشته باشند، پزشک متخصص اطفال روند معاینه و درمان را با سایر متخصصان هماهنگ می‌کند. همچنین آن‌ها به شما کمک می‌کنند اطلاعات پیچیده پزشکی را بفهمید و در صورت لزوم در تصمیم گیری به شما کمک می‌کنند.
پزشکان خانواده همچنین می‌توانند مراقبت‌های روزمره از فرزندان شما انجام دهند. انتخاب بین پزشک خانواده و متخصص اطفال می‌تواند یک اولویت شخصی باشد. برای بعضی از افراد، مهم است که همه افراد خانواده تحت درمان یک پزشک باشند. دیگران ممکن است پزشکی را که فقط مراقبت از کودکان را در نظر داشته باشد ترجیح دهند. با اینحال می‌توان دلایل عمده‌ای را برای انتخاب یک متخصص کودکان و اطفال برای مراقبت فرزاندانمان ارائه دهیم.
متخصصان کودکان و اطفال آموزشهای ویژه‌ای در زمینه نیازهای جسمی، عاطفی و رفتاری کودکان دارند. متخصصان کودکان و اطفال فقط کودکان را می‌بینند، بنابراین آن‌ها اغلب تجربه گسترده‌تری در شناخت و درمان بیماری‌های دوران کودکی دارند. اگر نوزاد شما زود به دنیا آمده است یا دارای یک بیماری بهداشتی هست که نیاز به نظارت دقیق دارد، ممکن است یک متخصص اطفال مراقبت‌های تخصصی‌تری را ارائه دهد. همچنین اختلاف اندازه بدن با تغییرات بلوغ موازی است. بدن کوچکتر یک نوزاد از نظر فیزیولوژیکی با بدن بزرگسال تفاوت اساسی دارد. نقایص مادرزادی، واریانس ژنتیکی و مسائل مربوط به رشد بیشتر از پزشکان بزرگسال بیشتر مورد توجه متخصصان اطفال است. یک گفته رایج این است که کودکان به سادگی بزرگسالان کوچک نیستند. یک پزشک متخصص کودکان و اطفال هنگام بررسی علائم، تجویز داروها و تشخیص بیماری‌ها، باید فیزیولوژی نابالغ نوزاد یا کودک را در نظر بگیرد. فیزیولوژی کودکان به طور مستقیم بر خصوصیات فارماکوکینتیکی داروهایی که وارد بدن می‌شوند تأثیر می‌گذارد. جذب، توزیع، متابولیسم و حذف داروها بین کودکان در حال رشد و بزرگسالان متفاوت است. در کودکان همچنین میزان تخلیه معده زیاد است که سرعت جذب دارو را کند می‌کند. لازم است بدانید که متابولیسم دارو در درجه اول از طریق آنزیم‌های موجود در کبد اتفاق می‌افتد و می‌تواند بسته به اینکه آنزیم‌های خاص در یک مرحله خاص از رشد تحت تأثیر قرار بگیرند، متفاوت باشد.
تفاوت عمده بین محدوده عمل یک پزشک کودکان با بزرگسالان این است که کودکان، در اکثر حوزه‌های قضایی و به استثنای موارد خاص، نمی‌توانند خود تصمیم بگیرند. موارد مربوط به سرپرستی، حفظ حریم خصوصی، مسئولیت قانونی و رضایت آگاهانه باید همیشه در هر روش اطفال در نظر گرفته شود. در نتیجه باید متخصصان کودکان و اطفال غالباً با والدین و دیگر اعضای در روند درمان کودکان تعامل داشته باشند.
متخصصان اطفال با بررسی منظم رشد و نمو کودکان به سلامت آن‌ها کمک می‌کنند. آن‌ها با انجام واکسن و توصیه‌های عمومی بهداشت از بروز بیماری جلوگیری می‌کنند. و وقتی کودکان مریض یا صدمه می‌بینند، طیف وسیعی از بیماری‌ها و جراحات شایع را درمان می‌کنند.
رابطه خوب با پزشک متخصص اطفال خصوصاً در دوران بلوغ بسیار مهم است، زمانی که نوجوانان تغییرات جسمی و عاطفی زیادی را تجربه می‌کنند. بچه‌ها پس از رسیدن به سن بلوغ، ممکن است بخواهند در خلوت از پزشکانشان سوال کنند. مطالعه‌ای که اخیراً در مجله سلامت نوجوانان منتشر شده است، نشان داد که والدین و فرزندان هر دو فکر می‌کنند نوجوانان باید بتوانند درمورد مسائل بهداشتی به طور خصوصی از پزشکان سولاتی محرمانه بپرسند. در برخی از سنین ۱۶ تا ۲۱ سالگی، بسته به کودک و متخصص اطفال، ممکن است تصمیم بگیرید که زمان انتقال به یک پزشک عمومی است.
یک متخصص کودکان و اطفال، ابتدا باید یک دوره هفت‌ساله پزشکی عمومی را می‌گذارند سپس یک دوره دو ساله، به عنوان طرح در بیمارستانها کار می‌کند. سپس با گذراندن دوره چهارساله تخصص کودکان و اطفال، می‌توانید به عنوان یک متخصص کودکان و اطفال در بیمارستانها یا مطب‌های شخصی مشغول به کار شود. لازم به ذکر است که دوره‌های فوق تخصص کودکان و اطفال بسیار متنوع است. از مهم‌ترین دوره‌های فوق تخصص کودکان و اطافال می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
پزشک اورژانس کودکان، پزشک اورژانس اطفال از نوزادان، کودکان و نوجوانانی که به دلیل آسیب دیدگی یا بیماری حاد به مراقبت‌های پزشکی فوری و فوری احتیاج دارند مراقبت می‌کند.
متخصص غدد کودک، یک متخصص غدد غدد کودکان با مشکلات یا اختلالات مربوط به هورمون‌های کودکان و غدد تولید کننده آن‌ها سروکار دارد.
متخصص قلب و عروق کودکان، یک متخصص قلب کودکان متخصص در تشخیص و درمان کودکان مبتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی است. آن‌ها برای ارزیابی و رسیدن به تشخیص دقیق از نزدیک با سایر متخصصان (مانند جراحان قلب، متخصصان ریتم قلب (الکتروفیزیولوژیست ها)، متخصصان ژنتیک پزشکی، بیهوشی، پرستاران، متخصصان رژیم درمانی و درمانگران) همکاری می‌کنند.
متخصص آلرژی و ایمنیولوژی کودکان، کودکان اغلب می‌توانند بیشتر از بزرگسالان از آلرژی یا سایر موارد بهداشتی مرتبط با سیستم ایمنی بدن خود رنج ببرند.
متخصص بهداشت نوجوانان، نوجوانان بین سنین ۱۱ تا ۲۱ سال می‌توانند توسط یک متخصص بهداشت نوجوان مراقبت شوند.
